Źródeł należy szukać w etyce Platona i jego nauce o cnocie i duszy. Rozumiał on cnotę na sposób pitagorejski jako ład i harmonię duszy. W tej ostatniej z kolei wyróżniał trzy części i odpowiadające im cnoty: częścią rozumną rządziła mądrość, częścią impulsywną - męstwo, pożądliwą - panowanie nad sobą, nad harmonią wszystkich zaś czuwała sprawiedliwość.
Cnoty te w średniowieczu nazywane były odpowiednio: roztropnością, męstwem, umiarkowaniem i sprawiedliwością.
Źródła: HF.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Co myślisz, co czujesz?