Archlinux - konfiguracja

Po zainstalowaniu "czystego" Archa, co opisałem w poprzednim poście, czas na dostosowanie go do własnych potrzeb. Poniżej pokazuję, jak doinstalować i skonfigurować środowisko graficzne i programy użytkowe potrzebne w codziennej pracy. Wszystko wykonujemy po zalogowaniu się na konto roota.

Instalacja

Uwaga: znak ";" oznacza zatwierdzenie komendy, czyli naciśnięcie Enter; po znakach "#" umieszczono komentarze do poleceń.

1. pacman -S sudo; visudo; #odkomentowujemy wpis %wheel ALL=(ALL) NOPASSWD: ALL, dzięki czemu zwykły użytkownik dodany do grupy wheel będzie mógł wykonywać polecenia administracyjne z użyciem sudo 
2. pacman -S xorg-server xorg-xinit xorg-server-utils xterm mesa xf86-video-vesa xf86-video-... #instalacja serwera X, biblioteki grafiki 3D oraz sterownika karty graficznej, zamiast kropek trzeba wpisać: intel, nouveau lub ati; jeżeli ktoś ma wątpliwości lub starszy sprzęt powinien zajrzeć do podręcznika instalacji
3. pacman -S alsa-utils lxdm xfce4 xfce4-goodies gvfs-smb xdg-user-dirs gksu #instalacja grfaicznego menedżera logowania (lxdm) oraz środowiska xfce4 i kilku narzędzi
4. pacman -S ttf-dejavu ttf-liberation cantarell-fonts ttf-droid #podstawowe czcionki
5. pacman -S mc p7zip zip unzip unrar file-roller #menedżer plików i archiwów
6. pacman -S gtk-engine-murrine gtk-engine-unico #silniki tematów graficznych
7. pacman -S leafpad evince gpicview vlc gimp gstreamer0.10-plugins audacious #instalacja edytora tekstów, przeglądarki pdf i plików graficznych oraz obsługi multimediów
8. pacman -S chromium jre7-openjdk icedtea-web-java7 flashplugin #przeglądarka, obsługa javy i flasha 
9. pacman -S libreoffice mythes mythes-pl hunspell hunspell-pl hyphen hyphen-pl #instalacja pakietu biurowego, podczas wyboru składników można pominąć pakiety numer 7,9,10 i 11, polski pakiet lokalizacji ma numer 73
10. pacman -S geany #jeżeli ktoś programuje...
11. pacman -S networkmanager network-manager-applet #menedżer połączeń sieciowych

Konfiguracja

1. usermod -a -G wheel alek #dodanie konta zwykłego użytkownika do grupy wheel
2. systemctl enable graphical.target #ustawienie graficznego trybu uruchamiania systemu jako domyślnego
3. systemctl enable lxdm.service #ustawienie automatycznego uruchamiania graficznego menedżera logowania
4. systemctl enable NetworkManager #automatyczne zarządzanie połączeniami sieciowymi
5. nano /etc/skel/.xinitrc #odkomentować linię: exec startxfce4
6. nano /etc/X11/xorg.conf.d/10-keyboard-layout.conf:
   

      Section "InputClass"
           Identifier "keyboard-layout"
           Driver "evdev"
           MatchIsKeyboard "yes"
           Option "XkbLayout" "pl, us"
      EndSection
   

7. nano /etc/lxdm/lxdm.conf #ustawiamy w sekcji [base] session=/usr/bin/startxfce4 i sekcji [userlist] disable=1
8. nano /etc/xdg/user-dirs.defaults #wpisujemy domyślne nazwy folderów użytkownika, np. Pulpit, Pobrane, Szablony, Publiczny, Dokumenty, Muzyka, Obrazy, Wideo

Uwagi

Zanim zrestartujemy system warto przetestować poprawność uruchamiania się serwera X, graficznego menedżera logowania i środowiska Xfce. W tym celu na drugiej konsoli logujemy się jako zwykły użytkownik, którego konto założyliśmy podczas instalacji, a następnie uruchamiamy usługę graficznego menedżera logowania: sudo systemctl start lxdm.
Jeżeli uda się nam zalogować, Xfce zaoferuje utworzenie panelu, wybieramy opcję "domyślny". Jeżeli nie, błędów szukamy w plikach: /var/log/Xorg.0.log oraz ~/.xsession-errors.

Archlinux - instalacja

Przygodę z Archlinuksem można zacząć od jakiejś dystrybucji opartej na nim, ale prostszej w instalacji i zazwyczaj już skonfigurowanej. Przykładami takich dystrybucji są Bridge Linux lub Cinnarch, które warto oczywiście wypróbować. Są o wiele lepiej przemyślane niż popularne Ubuntu. Jednak różnice pomiędzy "łatwiejszymi" dystrybucjami a "czystym" Archiem sprowadzają się w gruncie rzeczy do graficznego opakowania instalacji i (ewentualnie) konfiguracji.
Jeżeli chcemy poznać podstawy dystrybucji linuksowych, warto spróbować instalacji i konfiguracji Archa od podstaw. Dodatkową korzyścią takiego podejścia jest także szybciej i zazwyczaj stabilniej działający system, ponieważ znajdą się w nim tylko pakiety wymagane przez nasz sprzęt. Proces ten dla średniozaawansowanego lub po prostu chcącego się czegoś nauczyć użytkownika nie jest bardzo trudny ze względu na świetną dokumentację zapewnianą przez Wiki Archa. Na początku warto przejrzeć następujące strony:

• Beginners'_Guide_(Polski) (jeszcze lepiej w wersji angielskiej: Installation_Guide)
• Installation_Guide_(Polski) (jeszcze lepiej w wersji angielskiej: Beginners'_Guide)

Ponieważ powyższe zasoby są dosyć rozbudowane, uwzględniają wiele potencjalnych konfiguracji i omawiają różne możliwości, przygotowałem skróconą, podręczną wersję.

Najpierw pobieramy obraz aktualnego medium instalacyjnego, wypalamy go na CD lub przenosimy na pendrive'a, a następnie uruchamiamy z niego komputer. Po uruchomieniu systemu trafimy do konsoli tekstowej, w której przeprowadzamy właściwą instalację.

Instalacja

Uwaga: znak ";" oznacza zatwierdzenie komendy, czyli naciśnięcie Enter; po znakach "#" umieszczono komentarze do poleceń.

1. loadkeys pl; setfont Lat2-Terminus16; #wczytanie polskiej klawiatury i ustawienie czcionki konsoli (można też użyć Lat2-Terminus16)
2. nano /etc/locale.gen; #określamy język, w którym będziemy porozumiewali się z systemem; w pliku odkomentowujemy (tj. usuwamy znak #) linie zawierające wpisy: en_US.UTF-8 i pl_PL.UTF-8
3. locale-gen; export LANG=PL_PL.UTF-8; #tworzymy bazę zlokalizowanych komunikatów systemowych i ustawiamy zmienną systemową określającą nasz język
4. cfdisk /dev/sda #uruchamiamy narzędzie pozwalające przygotować partycje potrzebne do instalacji systemu, na początek wystarczą dwie, jedna o wielkości ok. 8-10 GB i druga, której wielkość jest dwa razy większa niż ilość pamięci RAM w naszym komputerze
5. mkfs.reiserfs /dev/sda2; mount /dev/sda2 /mnt; #tworzymy system plików na przygotowanej partycji (można też użyć mkfs.ext4) i montujemy partycję instalacyjną
6. mkswap /dev/sda3; swapon /dev/sda3; # tworzymy i montujemy partycję wymiany
7. nano /etc/pacman.d/mirrorlist; #opcjonalnie wybieramy repozytorium
8. pacstrap -i /mnt base base-devel; #instalujemy podstawowe grupy pakietów
9. genfstab -U -p /mnt >> /mnt/etc/fstab; nano /mnt/etc/fstab; # generujemy plik fstab
10. arch-chroot /mnt; #zmiana katalogu root na /mnt
11. powtarzamy punkty 1-3
12. echo LANG=pl_PL.UTF-8 > /etc/locale.conf #ustawiamy polski język w konsoli
13. nano /etc/vconsole.conf; #spolszczamy konsolę: KEYMAP=pl; FONT=lat2-16; FONT_MAP=;
14. ln -s /usr/share/zoneinfo/Europe/Warsaw /etc/localtime #ustawienie strefy czasowej
15. hwclock --set --date="2012-12-14 14:12:05" --utc; hwclock --hctosys --utc #ustawienie zegara RTC (sprzętowego) na czas UTC i zsynchronizowanie go z zegarem systemowym
16. timedatectl set-time "2012-12-14 14:12:05 ; timedatectl set-local-rtc 0 #tych poleceń można użyć po(!) instalacji do ustawienia zegara;
17. echo archie > /etc/hostname; #ustawienie nazwy komputera (archie)
18. systemctl enable dhcpcd@eth0.service; #uruchomienie automatycznej konfiguracji sieci. Uwaga: nazwa interfejsu może być inna, sprawdzamy ją, wydając polecenie: ip link.
19. nano /etc/pacman.d/mirrorlist; #opcjonalne sprawdzenie repozytoriów
20. mkinitcpio -p linux; #wygenerowanie obrazu initrd (initial ramdisk environment)
21. passwd; #ustawienie hasła roota
22. useradd -m -g users -G wheel,lp,optical,power,storage -s /bin/bash alek; passwd alek; #dodanie konta użytkownika i ustawienie hasła
23. pacman -S grub-bios os-prober; grub-install --target=i386-pc --recheck --force /dev/sda; grub-mkconfig -o /boot/grub/grub.cfg; #instalacja bootmenedżera GRUB w MBR i wygenerowanie jego pliku konfiguracyjnego
24. exit; umount /mnt; reboot; #wyjście ze środowiska chroot, odmontowanie i restart



Uwagi

• Relatywnie najtrudniejszym elementem jest tworzenie partycji. Jeżeli mamy na dysku jakiś system, a także (zazwyczaj) jakieś partycje, lepiej skorzystać z graficznego edytora partycji i z jego pomocą wygospodarować miejsce na instalację. Można użyć np. środowiska GParted Live lub CloneZilla. Oczywiście oznaczenia partycji (np. /dev/sda2), należy dostosować.
• Menadżer pakietów w Archu, czyli pacman, używa repozytoriów zgodnie z kolejnością ich wystąpienia w pliku /etc/pacman.d/mirrorlist. Na początek warto skopiować jakieś europejskie repo, np. bardzo szybkie i często aktualizowane:
  Server = http://mir1.archlinux.fr/archlinux/$repo/os/$arch.
• Uwaga: z doświadczenia wynika, że od czasu do czasu repozytorium trzeba zmienić ze względu na błędy podczas aktualizacji systemu.
• Powyższa instrukcja pomija konfigurację sieci, zwłaszcza wifi, i zakłada automatyczne nawiązanie połączenia z internetem za pomocą łącza kablowego. Połączenie kablowe jest zalecane podczas instalacji.
• W razie problemów zajrzeć trzeba do wspomnianych wyżej stron wiki.

W następnym wpisie przedstawię przykładową konfigurację Archa.